پیراهن دخترانه اسپرت

از جام جهانی زنان تا ویمبلدون، پیروزی که همه می توانند به اشتراک بگذارند. در سرتاسر ورزش، ورزشکاران زن بر سر اینکه چه چیزی روی بدن خود می‌پوشند و چه مقدار از آن بدن را به نمایش می‌گذارند، در حال مبارزه هستند.

 

 

 

ما در مرحله یک چهارم نهایی آن پدیده ورزشی جهانی به نام جام جهانی زنان هستیم. طبق معمول شوک ها و غافلگیری ها وجود داشته است. کمتر معمول، جمعیت رکوردشکنی وجود داشته است.بدون شورت سفید به عنوان بخشی از لباس تیم انگلیس. بدون شورت سفید برای نیوزیلند. هیچ شورت سفید برای کانادا، فرانسه یا نیجریه وجود ندارد – همه کشورهایی که چهار سال پیش سفید می پوشیدند. بدون شورت سفید به عنوان بخشی از ایالات متحده برای اولین بار از زمان شروع WWC در سال 1991.

در ویمبلدون اوایل تابستان امسال، النا ریباکینا از قزاقستان و شلبی راجرز از ایالات متحده جزو اولین رقبای بودند که زیر لباس های تنیس سفید خود شورت تیره پوشیدند ،  زیرا باشگاه آل انگلستان در نهایت قوانین کاملاً سفید خود را برای به رسمیت شناختن واقعیت قاعدگی زنان کاهش داد. در مسابقات قهرمانی یورو هاکی در اواخر این ماه، شلوارک گزینه ای برای هر شرکت کننده و همچنین اسکرت های سنتی خواهد بود، و تصمیم گیری در مورد اینکه چه بپوشند به هر بازیکن واگذار می شود. و برخی از رقبای دوومیدانی در رقابت، «شرت های بیکینی‌مانند» خود را با شلوارهای کوتاه و ساق‌دار عوض کرده‌اند.

بالا، کنزا دالی از فرانسه، الا تونه از انگلیس و آسیسات اوشوآلا از نیجریه، همگی اعضای تیم هایی هستند که در طول جام جهانی فوتبال زنان 2023 شورت سفید را کنار گذاشتند.

 Dan Himbrechts/EPA، از طریق Shutterstock. جاستین سترفیلد/گتی ایماژ

 

 

 

پائولین شفر بتز از آلمان که در المپیک 2021 به جای چنگک سنتی در بازی های المپیک 2021 شرکت می کند. …گرگوری بول/آسوشیتدپرس

 

 

النا ریباکینا در ویمبلدون با شورت مشکی زیر لباس تنیس سفیدش …الستر گرانت/آسوشیتدپرس

در پی عنوان نهم، و مبارزه برای دسترسی برابر به ورزش، پس از نبرد (مداوم) برای برابری دستمزد در رقابت، جنگ برای برابری مربوط به لباس مورد انتخاب است .در زمانی که کنترل بدن زنان در خط مقدم بحث‌های سیاسی و فرهنگی قرار دارد، زیرا مسائل مربوط به مد ل های لباس در مدارس، شرکت‌ها و مقرهای دولتی بحث‌انگیزتر می‌شود،

لورن فلشمن، قهرمان ملی ایالات متحده در دونده مسافت و نویسنده کتاب خاطرات اخیر «خوب است برای دختر.” “اما آن است.” و نمونه های کمی از زنان وجود دارد که در قدرت بدن خود به اندازه ورزش آشکارا شکوه می کنند.

یونیفورم در ورزش زنان به دو نمونه است. از یک طرف، آنها به سادگی نسخه های کوچکی از سبک های مردانه بودند، مانند بسکتبال و فوتبال. (نایک تا سال 2019 شروع به ساخت لباس‌های مخصوص زنان در جام جهانی را اغاز کرد و تا سال 2021 پیراهن‌های W.N.B.A. را دوباره مهندسی نمود). ونمونه دیگر، آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که کاملاً زنانه باشند، مانند لباس‌های تنیس، اسکرت هاکی روی چمن و سوتین‌ها و بیکینی‌هایی شبیه به لباس شنا که توسط ورزشکاران و بازیکنان والیبال ساحلی می پوشند.

 

 

 

کریس اورت در مسابقات اوپن ایالات متحده در سال 1971، زمانی که توری، روبان و لباس‌های زیر شیک بخشی از لباس‌های مورد انتظار زنان بود.

 

 

 

 

تس هاوارد از تیم ملی هاکی روی چمن انگلیس، با لباس سفید، در حال بازی با اسکلت سنتی، لباسی که دیگر مورد نیاز نخواهد بود و او گفت که برای مسابقات یورو هاکی با شورت معاوضه خواهد کرد. اعتبار…آیاز راهی/ آسوشیتدپرس

در هر صورت، آنها اساساً  ، به این معنی که به درستی با بدن زنانه تناسب نداشتند وفقط برای  لذت بردن و نگاه مردانه طراحی شده بودند.

این امر به ویژه پس از ظهور عنوان نهم در سال 1972 آشکار شد. در بازی های المپیک تابستانی 1984 در لس آنجلس – اولین باری که یک ماراتن زنان در بازی ها گنجانده شد – “ایالات متحده این شانس را داشت که بهترین ورزشکاران زن جهان را به نمایش بگذارد. خانم فلشمن گفت، به بازاری ترین روش. ” زنانه شدن یونیفرم راهی برای تسکین آن بود.» اگر با تماشای قهرمانان با  (یا لباس زیر) بزرگ می شوید، فکر می کنید قهرمانان لباس زیر می پوشند. اگر برندگان را با لباس تماشا کنید، فکر می کنید برندگان لباس می پوشند. تا زمانی که یکی به طور مؤثر بگوید: “صبر کن – چرا ما این کار را به این شکل انجام می دهیم؟”صبر کن. چرا ما این کار را به این صورت انجام می دهیم؟

صبر کنید، چرا مردها با شلوارک می دوند و با شلوارک والیبال بازی می کنند و خانم ها با لباس ریز این کار را انجام می دهند که آنها را نگران  برآمدگی و نشان دادن شکم خود می کند؟

لباس تا حدی نوعی پیام رمزگذاری شده بین سر و بدن است.

 

به زبان ساده، آنها به شما احساس خاصی نسبت به خودتان می دهند و این بر نحوه عمل و عملکرد شما تأثیر می گذارد. یا به همین ترتیب، هاجو آدام، روانشناس سازمانی در دانشگاه باث در انگلستان، و آدام دی. گالینسکی در مقاله 2012 خود، “شناخت محصور”، که به تأثیر کت های سفید آزمایشگاهی بر روی پوشندگان می پردازد، یافتند. اساساً، افرادی که کت‌های آزمایشگاهی به تن داشتند، بیشتر شبیه پزشکان رفتار می‌کردند و بیشتر توجه می‌کردند – زیرا لباس می‌پوشیدند.مانند پزشکان، که باعث شد آنها بیشتر احساس پزشک بودن کنند.

همین اثر برای ورزشکاران نیز صادق است. همانطور که لباس‌ها، صمیمی‌ترین ابزارها، می‌توانند عملکرد شما را بهتر کنند، می‌توانند تأثیر معکوس داشته باشند.  “اما این در واقع یک مسئله سیستماتیک است.”

 

 

رقابت زنان با لباس‌های کوتاه و لباس‌های زیر در المپیک 2020 توکیو که در سال 2021 برگزار شد. …الکساندرا گارسیا/نیویورک تایمز

دینا اشر اسمیت، دونده المپیک، بخشی از اولین اتاق فکر نایک بود. او می‌گوید هرگز واقعاً فکر نمی‌کرد که تمرین دویدن با کتانی‌های بیکینی ریز و تاپ کوتاه را زیر سوال ببرد تا زمانی که به او لباسی شبیه پلک پیشنهاد شد، که پاها را مانند لباس زیر آزاد می‌کند، اما نیم تنه را می‌پوشاند.

خانم آشر اسمیت گفت: “من متوجه نشدم که چقدر دوست ندارم شکمم در معرض نمایش باشد تا زمانی که یک گزینه کاربردی و معتبر برای تغییر آن پیدا کردم.” «برای برخی از زنان، توانمندسازی پوشیدن یک تاپ کوتاه و کتانی است، و این کاملاً خوب است. اما من یکی از آن دختران نبودم، و وقتی در حال دویدن  بودم و مطمئن بودم که قرار نیست از آن لباس بیرون بیفتم، اینطور گفتم: «آره، بیا بریم.»

یک روز خانم هاوارد گفت: “ما به گذشته نگاه می کنیم و به آنچه قبلا می پوشیدیم می خندیم.”

انتخاب حرفه ای

دکتر کارتر فرانسیک گفت: «ورزش یک عالم کوچک از جامعه بزرگتر ما است. «و تجربه‌ای که زنان در این فضاها به بدنشان می‌دهند، در مورد تنش بین نحوه بازنمایی آنها، بر خلاف آنچه انجام می‌دهند، است.» این در مورد عوارض “حرکت از یک شی به موضوع دیگر” است. احتمالاً تصادفی نیست که انقلاب در لباس‌های ورزشی حرفه‌ای زنان در همان دوره‌ای که حقوق زنان در کشورهای سراسر جهان در معرض تهدید است، به حد بحرانی رسیده است.

 

 

سه عضو نیویورک لیبرتی با شلوارک های قد متفاوت، متناسب با سلیقه شخصی. اعتبار…آل بلو/گتی ایماژ

این چیزی است که سابرینا یونسکو، نگهبان نیویورک لیبرتی W.N.B.A.، زمانی که لباس تیم گسترش یافت و شامل شورت هایی با طول های مختلف – زیر زانو، روی زانو، بالای زانو – و پیراهن هایی با یقه های مختلف شد، متوجه شد. او گفت که داشتن چنین گزینه هایی «بسیار مهم است. به شما این امکان را می دهد که همانی باشید که می خواهید باشید.»

 

و به همین دلیل است که دور شدن از شورت سفید در جام جهانی زنان، که می تواند بسیار جزئی به نظر برسد، در واقع بسیار معنادار است. این همان چیزی است که ریسا ایزارد، نیکول ملتون و چارلز مکولی از دانشگاه ماساچوست آن را «عملی از مقاومت روزمره» می‌نامند. این تیم‌ها به سادگی با بارها و بارها در مقابل چشمان میلیون‌ها نفر با لباس‌های سبز و قرمز و آبی و سیاه، مفهوم استقلال بدنی و – بله – انتخاب را از طریق تکرار محض عادی می‌کنند. و هنگامی که طرفداران آنها برای ادای احترام به آنها پیراهن و شورت می پوشند، ممکن است همان پیام ها را درونی کنند.

خانم نوبرگر ادامه داد: «ما اینجا هستیم، ما برابریم. ما صدا داریم، نیازهایی داریم که باید برآورده شوند. و در این فضا، در واقع استدلال بزرگی وجود ندارد که چرا این درست نیست.”

Published Aug. 8, 2023

ترجمه تیویورک تایمز